Historia i charakterystyczne cechy kuchni brytyjskiej

Narodowa kuchnia Wielkiej Brytanii kształtowała się przez wiele stuleci, sięgając czasów przed Chrystusem, kiedy to wyspy zostały zasiedlone przez miejscowe ludy celtyckie. Celtowie tradycyjnie uprawiali owies i pszenicę. Chłopi jedli chleb z tanich ziaren i otrębów, podczas gdy chleb z białej pszenicy trafiał do zamożnych.

W czasach rzymskich w Brytanii powszechnie dostępne były różne warzywa - szparagi, ogórki, seler, rzepa i pasternak. W tym czasie mieszkańcy wyspy używali już prostych ziół, takich jak cebula, kolendra, rozmaryn, mięta i majeranek.

Wpływ innych Państw na tradycje kuchni brytyjskiej

W IX wieku do Brytanii sprowadzono z Danii i Norwegii wędzone ryby, które szybko przypadły do gustu miejscowej ludności. W średniowieczu Anglicy zajęli się hodowlą bydła na dużą skalę, a mięso stało się o wiele łatwiej dostępne. Podstawą diety była wołowina. Z wieprzowiny wyrabiano bekon, który był ratunkiem w mroźne zimy. Drób był mniej dostępny, na stołach pojawiała się tylko dziczyzna, którą jadali tylko arystokraci. 

Dopiero w średniowieczu w Wielkiej Brytanii pojawiły się piekarnie, a chłopi mogli sobie pozwolić na kupno dobrego chleba. W 1267 r. władze angielskie ustaliły jednolitą normę cenową na chleb, aby zapobiec zawyżaniu przez piekarzy cen tak ważnego produktu spożywczego. Środki przeciwko intruzom były surowe.

W XIV wieku istniały już angielskie książki kucharskie, a do dziś zachowała się obszerna średniowieczna książka kucharska zatytułowana "Ways of cooking" (Sposoby gotowania). W jednej ze starożytnych książek kucharskich opisano tradycyjny sposób przyrządzania steków. Potrawa ta była wówczas znana tylko Anglikom, a dopiero 300 lat później przeniknęła do Europy i jest obecnie popularna na całym świecie.

W czasach świetności kolonii brytyjskich na kuchnię narodową duży wpływ miały inne kraje. W XV-XVI wieku na Wyspy Brytyjskie zaczęły napływać produkty importowane, takie jak pomarańcze, marchew, trzcina cukrowa, brzoskwinie, cytryny, ziemniaki i papryka. W 1610 r. Anglicy przywieźli do kraju herbatę, która wkrótce stała się nieodłącznym elementem narodowej kuchni. Nieco później w Wielkiej Brytanii pojawiły się kawa, czekolada, pomidory i banany.

Na kuchnię brytyjską szczególny wpływ wywarły tradycje indyjskie: rozpowszechniły się indyjskie przyprawy, curry stały się bardzo popularne wśród Brytyjczyków, a indyjska potrawa tikka masala stała się częścią kuchni brytyjskiej. W 1809 r. otwarto pierwszą restaurację indyjską w Wielkiej Brytanii.

W epoce wiktoriańskiej rozwinęła się angielska tradycja picia herbaty. Do herbaty i mleka podano słodkie bułeczki i kanapki. Ta ostatnia wywodzi się od angielskiego dyplomaty Johna Sandwicha, który wpadł na pomysł, aby na przekąskę włożyć plaster mięsa między dwa kawałki chleba. Obok tradycyjnych rodzajów chleba pojawiła się wówczas bagietka, zapożyczona z kuchni francuskiej.

Na wiele cech brytyjskiej diety wpłynęła geografia kraju. Na przykład położenie na wyspie mogło sprawić, że ryby i owoce morza były popularne wśród miejscowej ludności. W XIX wieku smażona w głębokim tłuszczu ryba z frytkami stała się daniem narodowym, a w 1860 roku w Londynie pojawiły się pierwsze bary z przekąskami Fish and Chips. W czasie I wojny światowej danie to stało się bardzo popularne: smaczne, niedrogie i obfite, szybko zaspokajało głód.

W ten sposób powstała nowoczesna kuchnia brytyjska. Pomimo rozprzestrzeniania się kultury brytyjskiej na całym świecie, brytyjska tradycja kulinarna nie zyskała międzynarodowego uznania. Kuchnia brytyjska jest określana jako prosta, niewyrafinowana, pozbawiona wyobraźni, obfita i ciężka. Brytyjczycy używają prostych, wysokiej jakości, lokalnie produkowanych składników, takich jak mięso, ryby, sery, chleb i warzywa. Wybierają proste, szybkie metody gotowania, które pozwalają zachować naturalny smak potraw. Przyprawy stosuje się rzadko i w niewielkich ilościach, są one dość proste i nie zmieniają, a jedynie podkreślają smak potraw. Zamiast chleba spożywa się wszelkiego rodzaju puddingi.

Brytyjskie zwyczaje żywieniowe

Jednym z elementów składowych kuchni narodowej jest tradycja jedzenia. Brytyjskie zwyczaje żywieniowe różnią się od europejskich i są dość interesujące dla obcokrajowców. Warto je znać, jeśli planuje się wakacje lub mieszka w Wielkiej Brytanii.

Tradycyjne brytyjskie śniadanie jest bardzo obfite. Składa się z jajecznicy, bekonu, fasoli w sosie pomidorowym, warzyw i herbaty. Czasami jajecznicę zastępuje się omletem lub jajkiem ugotowanym na miękko. Owsianka na śniadanie, wbrew powszechnej opinii, jest obecnie rzadko spożywana.

Angielski lunch jest zazwyczaj prosty i dość lekki, można go nazwać drugim śniadaniem. Może to być jajko, kurczak w lekkim sosie, kanapki z tuńczykiem, szynka. Posiłek ten jest stosunkowo nowym zjawiskiem, którego początki sięgają czasów panowania królowej Wiktorii.

O godzinie 5 wieczorem Brytyjczycy tradycyjnie piją herbatę. Posiłek ten nazywany jest five o'clock tea lub po prostu tea. Podaje się je w postaci podpłomyków, kremówek i słodkich kanapek. Klasyczne bułeczki do herbaty nazywane są podpłomykami - robi się je z różnymi nadzieniami, słodkimi lub niesłodzonymi, i podaje ze śmietaną. Jednak dziś tradycja picia herbaty jest praktykowana tylko wśród niektórych arystokratów. O tej porze dnia lub później większość ludzi spożywa kolację, zwaną również podwieczorkiem. Na obiad jada się steki, ziemniaki z warzywami oraz zupy z przecieru warzywnego.

W niedziele Brytyjczycy przygotowują tradycyjny niedzielny rost Carvery: pieczone mięso z warzywami i Yorkshire pudding. Przygotowywanie niedzielnych obiadów to delikatna i skomplikowana nauka. Dania mięsne obejmują udziec jagnięcy, wieprzowinę, kurczaka, szynkę i dziczyznę. Każdemu rodzajowi mięsa musi towarzyszyć określony dodatek, sos i przyprawa. Wszystkie produkty muszą być świeże i dobrej jakości. Ważne jest, aby dokładnie obliczyć ilość jedzenia dla danej liczby gości. Resztki jedzenia są wykorzystywane na śniadanie i obiad w następnym tygodniu: przygotowuje się kanapki, placki pasterskie i pieczenie.

Nie wiadomo dokładnie, skąd wzięła się tradycja niedzielnego obiadu. Według jednej z wersji, średniowieczni chłopi nie pracowali w niedziele, ale ćwiczyli sztuki walki i piekli mięso na rożnie. Według innej wersji, w Yorkshire istniała tradycja pozostawiania kawałka mięsa w piecu przed niedzielnym wyjściem do kościoła, aby zdążyć przed powrotem do domu.

Niedzielny obiad to lżejsza wersja kolacji wigilijnej. W Boże Narodzenie Anglicy pieką indyka z sosem agrestowym, przygotowują różne dodatki z warzyw i ziemniaków, pieką świąteczny pudding i podają brandy.

Najsłynniejsze brytyjskie potrawy

• Fish and chips (ryba z frytkami) - frytki i kawałki ryby smażone na głębokim oleju, popularne danie fast food w Wielkiej Brytanii, które można znaleźć w każdym pubie.
• Yorkshire pudding - tradycyjna angielska przekąska z ciasta, niesłodzone, przewiewne bułeczki z płynnego ciasta, którego klasyczny skład zawiera tłuszcz ociekający ze smażonego mięsa.
• Shepherd's pie to zapiekanka z tłuczonych ziemniaków i mielonego mięsa (tradycyjnie jagnięciny) z warzywami i sosem Worcester. Ciasto pasterskie z mięsem innym niż jagnięcina nazywane jest cottage pie.
• Trifle to angielski deser składający się z ciasta biszkoptowego przełożonego gęstym kremem, owoców i bitej śmietany. Jest szybkie i łatwe do zrobienia, stąd też wzięła się jego nazwa: trifle tłumaczy się jako "drobiazg".
• Angielski rostbef to duży kawałek wołowiny pieczony w całości w piecu, tradycyjnie bez przypraw i soli, polany olejem roślinnym.
• Scotch Eggs - gotowane lub marynowane jaja w mięsie mielonym i smażone w bułce tartej.